Organizacje lokalne

Na przełomie XIX i XX wieku zabudowę Radziszowa stanowiły drewniane domy i stodoły pokryte słomą. Nieliczne budynki były kryte gontem. Łatwopalny materiał, z którego zbudowane były domostwa i gęsta zabudowa przyczyniały się do powstawanie pożarów, które czyniły bardzo duże zniszczenia. Aby umożliwić szybkie i skuteczne gaszenie pożarów Wójt i Rada Sołtysów Przysiężnych postanowiła powołać grupę mężczyzn do zabezpieczania domostw i gospodarstw przed pożarami oraz do gaszenia powstałych pożarów. Miało to miejsce w roku 1907. Od tego czasu możemy datować powstanie drużyny gaśniczej. Powołano również stróżów, którzy nocą mieli strzec zabudowań, a w razie pożaru alarmować mieszkańców uderzaniem w dzwony kościelne. Grupa mężczyzn wyznaczona przez Wójta kierowała akcjami gaszenia i działaniami uniemożliwiającymi rozprzestrzenianie się pożaru na sąsiednie budynki. Cała ludność wsi zobowiązana była udziału w akcji gaśniczej i ratunkowej. Mieszkańcy wsi zabierając ze sobą z domów różne naczynia do noszenia wody tworzyli tzw. łańcuchy wodne. Podawali sobie wodę czerpaną ze studni lub dowożoną wozami konnymi z rzeki Skawinki. Inni płachtami namoczonymi w wodzie okrywali słomiane dachy zagrożone iskrami. Kopaczkami lub widłami rozciągali palące się elementy zabudowy, aby ułatwić ich gaszenie.

Pożary wybuchały w Radziszowie dość często. Najtragiczniejszymi w skutkach były pożary w 1917 roku, spłonęło 50 domów, w 1921 roku, spłonęło 30 domów. Po tych tragediach władze administracyjne wsi podjęty starania o pozyskanie specjalistycznego sprzętu do walki z pożarami. W 1922 roku ze środków wsi oraz dotacji Kółka Rolniczego zakupiono tzw. sikawkę ręczną ssąco-tłoczącą. W tym samym roku powołano pierwszy Zarząd Straży Pożarnej. W jego skład weszli: przewodniczący-Franciszek Paciorek, naczelnik-Edward Góralik, sekretarz-Albin Radziszowski, skarbnik-Jan Kościelny. Na walnym zebraniu w roku 1928 przy udziale 40 członków postanowiono zgłosić jednostkę do Zarządu Wojewódzkiego Straży Pożarnej. 18 maja 1928 roku przyjęto Statut Praw i Obowiązków Straży, zgodnie z którym opracowano zasady pracy Zarządu i prowadzenia działalności organizacji. Wybrano wtedy nowy zarząd w składzie: prezes-Franciszek Paciorek, zastępca-Stanisław Kościelny, naczelnik-Piotr Paciorek, gospodarz-Paweł Pająk, sekretarz-Wawrzyniec Płonka. W tym też roku Straż otrzymała subwencję z Zarządu Wojewódzkiego Straży Pożarnej. 24 marca 1929 roku zarząd Straży Pożarnej postanowił zakupić drugą sikawkę ręczną. Na walnym zebraniu 9 czerwca 1930 roku został przyjęty nowy Statut Straży Pożarnej oraz powołano kolejny zarząd: prezesem został ks. Władysław Prorok, zastępcą Franciszek Paciorek, sekretarzem Kazimierz Kosecki, skarbnikiem Józef Cieszanowski. W 1931 roku Straż zakupiła nową sikawkę ręczną, która została poświęcona 6 czerwca 1931roku. W uroczystości brały udział jednostki straży pożarnej z sąsiednich miejscowości oraz władze nadrzędne. W 1932 roku wybudowano drewnianą remizę na sprzęt pożarniczy. Na walnym zebraniu 22 kwietnia 1936 roku uchwalono powołanie oddziału żeńskiego działającego przy Straży Pożarnej, o nazwie samarytanki, oraz podjęto uchwałę o budowie świetlicy dla Straży Pożarnej. Powołany oddział samarytanek liczył 8 osób, jego członkinie uczyły się udzielać pierwszej pomocy sanitarnej osobom poszkodowanym przy pożarze. Z funduszy Straży dla oddziału została zakupiona apteczka do udzielania pierwszej pomocy. Komendantką oddziału była Antonina Radziszowska. W skład ostatniego, przed wybuchem wojny, zarządu Straży Pożarnej wybranego na walnym zgromadzeniu 20 maja 1938 roku wchodzili: prezes- Franciszek Paciorek, zastępcy-Franciszek Jaskuła i Ludwik Bargiel, sekretarz- Andrzej Marszałek, skarbnik-Władysław Pająk, gospodarz-Franciszek Baliga, członek-Jan Kościelny. W okresie międzywojennym Straż Pożarna w Radziszowie oprócz walki z pożarami, które bardzo często wybuchały na terenie wsi i okolicznych miejscowości, prowadziła wszechstronną działalność. Strażacy uczestniczyli we wszystkich uroczystościach kościelnych na terenie wsi, pełnili służbę przy Grobie Pańskim w Wielkim Tygodniu, obsługiwali procesje np. w czasie Bożego Ciała itp. W 1935 roku strażacy brali udział w pogrzebie Marszałka Józefa Piłsudskiego w Krakowie. Ponadto uczestniczyli w uroczystościach państwowych, organizowali pokazy strażackie, zabawy, festyny. Równocześnie systematycznie podnosili swoje klasyfikacje przeprowadzając ćwiczenia i biorąc udział w szkoleniach. Autorytet Straży był wśród mieszkańców bardzo wysoki. Ostatnie przed wybuchem wojny posiedzenie Zarządu odbyło się 28 sierpnia 1939 roku. W czasie Drugiej Wojny Światowej Straż Pożarna pozostawała pod zarządem niemieckich władz administracyjnych.

Na pierwszym zebraniu walnym Straży po wojnie, które odbyło się 5 listopada 1945 roku, przedstawiono stan majątku i postanowiono podjąć działania mające na celu uzupełnienie brakującego sprzętu. Wybrano również nowy zarząd w składzie: naczelnik-Franciszek Jaskuła, zastępca-Albin Paleta, kasjer-Władysław Pająk, sekretarz-Andrzej Marszałek, gospodarz-Józef Jaskuła. Straż nadal brała czynny udział w walce z pożarami w Radziszowie i sąsiednich wsiach. Druchowie uczestniczyli w szkoleniach i ćwiczeniach oraz brali czynny udział w uroczystościach kościelnych i państwowych. Co roku przeprowadzana była kontrola przeciwpożarowa budynków mieszkalnych i gospodarczych. Co miesiąc odbywały się zbiórki ćwiczebne wszystkich strażaków. Po długoletnich staraniach w 1969 roku zakupiono samochód, który po odpowiednich przeróbkach przystosowano na potrzeby Ochotniczej Straży Pożarnej. Warunki lokalowe Straży były bardzo trudne, gdyż dysponowała ona jedynie nie ogrzewaną salą w budynku Kółka Rolniczego oraz wykonaną obok suszarnią na węże strażackie. Brak odpowiednich pomieszczeń na sprzęt powodował coraz większe trudności w działalności OSP. Istniejące warunki nie pozwalały na utrzymanie w pełnej gotowości bojowej samochodu i motopompy oraz pozostałego sprzętu. Zarząd podjął decyzję o konieczności budowy nowego budynku. W roku 1974 powstał komitet budowy pod przewodnictwem Andrzeja Marszałka. W roku 1977 został oddany do użytku budynek, który został poświęcony przez proboszcza parafii Radziszów ks. Stanisława Kwaka. Dzięki temu straż pożarna po wielu latach zyskała odpowiednie warunki do prowadzenia swojej działalności i przechowywania sprzętu. Powstały budynek był jednopiętrowy o wymiarach 22 m na 15 m. Na parterze ulokowano boksy samochodowe, dyżurkę, magazyn, suszarnię na węże, szatnię i pomieszczenie socjalne, na piętrze salę widowiskową ze sceną i balkonem oraz zapleczem. Dalsza rozbudowa budynku "Domu strażaka" miała miejsce w latach 80-tych XX wieku. W dobudowanej części na parterze udostępniono pomieszczenia Poczcie Polskiej, a na piętrze stworzono zaplecze gospodarcze (m.in. kuchnię). W roku 1989 OSP otrzymała wóz bojowy marki Jelcz ze zbiornikiem na wodę i motopompą. W tym samym roku zostały zorganizowane dwie drużyny młodzieżowe: żeńska i męska. W roku 1997 decyzją komendanta głównego Państwowej Straży Pożarnej, Ochotnicza Straż Pożarna w Radziszowie została włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.

W latach 1997-2004 OSP Radziszów przeprowadzała szereg akcji ratowniczo-gaśniczych, najwięcej w okresach wiosennych przy gaszeniu traw. Straż brała udział w gaszeniu pożarów zarówno na terenie Radziszowa jak i całej Gminy Skawina. Szczególnym okresem ciężkiej pracy strażaków był rok 2001. Wiosną strażacy wyjeżdżali 28 razy do pożarów traw, na gaszeniu których spędzili ok. 600 godzin. W sierpniu miała miejsce powódź stulecia, której skutki strażacy usuwali cały miesiąc, pompując wodę ze studni i piwnic budynków w Radziszowie. Obok 30 strażaków z OSP Radziszów w akcji brali udział strażacy z całej Gminy Skawina. Oprócz akcji związanych z ratownictwem strażacy OSP Radziszów doskonali swoje umiejętności poprzez szkolenia, wyposażali również swoją jednostkę w profesjonalny sprzęt ratowniczy. Obecnie OSP dysponuje 3 samochodami gaśniczymi (Jelcz, Żuk i Polonez) oraz różnorodnym sprzętem ratowniczym: pompami pływającymi "Niagara", pompami szlamowymi, agregatem prądotwórczym, piłą spalinową do drewna, nowoczesnymi wężami gaśniczymi, prądownicą, ubraniami (specjalistycznymi UPS i ochronnymi do usuwania szerszeni), butami ochronnymi (gumowymi i skuterami ) i sprzętem ochrony osobistej strażaka. W tym okresie OSP Radziszów wyremontowała budynek "Dom strażaka" (kuchnię, pomieszczenia sanitarne), wymieniono okna i drzwi wejściowe do budynku, a także podłączono wodę z wodociągu miejskiego. W końcu roku 2004 OSP Radziszów liczyła 36 członków czynnych oraz 15 chłopców i 11 dziewcząt w Młodzieżowej Drużynie Pożarniczej. Ochotnicza Straż Pożarna uczestniczy systematycznie w zawodach sportowo-pożarniczych organizowanych na terenie gminy i powiatu. Ściśle współpracuje z organizacjami działającymi na terenie Radziszowa oraz z miejscowymi firmami. OSP czyni starania o pozyskanie nowego samochodu gaśniczego typu średniego.

W roku 2007 przypada 100-lecie istnienia Straży Pożarnej w Radziszowie. W związku z tym planowane jest powołanie społecznego komitetu obchodów uroczystości.